Gelijktijdigheid
Al weer een aardige tijd geleden schreef ik – naar aanleiding van een vrij heftig dispuut op de beursvloer – een blog over gelijktijdigheid. Verschillende mensen krijgen op dezelfde tijd hetzelfde idee. En dat is de aanleiding tot vervelende woordenwisselingen. Wiens idee is het en wie “steelt “het idee van de ander? En aan het idee van gelijktijdigheid moest ik – met een glimlach – denken toen ik in mijn computer een idee van mezelf terugvond in een Turkse pagina. Aangezien ik dat idee alleen in de familiekring had laten zien en uitleg daarvan had gegeven vond iedereen het een heel leuk idee. Wat had ik bedacht? Mijn oudste kleinzoon had op school een corsage voor zijn moeder mogen maken. Die bestond uit een rode roos op een bedje van sisal en aangevuld door gipskruid. Voorzien van een corsagespeld was het een uniek cadeautje voor zijn moeder. En omdat ik ook een ontwerp van zijn jongere broer in miniatuur had uitgevoerd , leek het mij een leuk idee zoiets ook voor hem te doen. Het maken van de minicorsage had wat voeten in de aarde. Eerst klopten de verhoudingen niet en vervolgen bleek zelfs een heel klein plukje sisal te grof. Eerst het ontwerp maar eens laten bezinken en vervolgens een heel klein plukje lontwol uitpluizen en als onderlegsel gebruiken. Dat zag er al een stuk beter uit. Maar hoe voer je zo’n idee in miniatuur een beetje stoer uit? Nou heb ik –volgens mijn kinderen dan – de onhebbelijke gewoonte om glimmende dingen van straat op te rapen en vlug in mijn zak te stoppen. Thuis kijk ik altijd of het bruikbaar is, zo niet…. Weggooien kan altijd nog. Zo bezat ik een forse zes- of achtkantige moer (ik kan het hier niet natellen) en laat die nou prima passen bij dat ontwerp en mijn kleinzoon was op jongensachtige manier stoer zo van mm, ja ziet er wel aardig uit. Goedgekeurd dus. En wat zag ik op de Turkse pagina: diverse miniatuurbloemstukjes geplaatst in een glimmende moer. Vermoedelijk ongeveer op dezelfde tijd bedacht en goedgekeurd. Heel fijn dat Turkije iets verder weg ligt dan de beursvloer en dat ik er om kan glimlachen.. Kijk uit naar mijn volgende blog. Groeten van Winny van “Winny’s Bloemenpracht