In mijn hoofd
In een kinderboek kwam ik de term “in mijn hoofd hoor, zodat niemand het kan horen” tegen. De hoofdpersoon in het boek omschreef op deze manier de gedachten die niet al te vriendelijk waren. En die ze niet hardop wilde uiten tegen ouders of mede-leerlingen. Knutselaars zullen dit ongetwijfeld herkennen, Je ziet iets en denkt gelijk :”Oh, dat wil ik in miniatuur maken.” Gelukkig alleen maar in je hoofd, zodat niemand getuige is van de uitvoering in werkelijkheid. In je hoofd probeer je alle stappen die je moet maken -om je miniatuur te realiseren- duidelijk op en rijtje te krijgen. En vaak als het dan gelukt is, vind je het zelf tegen vallen. Maar omdat het idee alleen in je hoofd gespeeld heeft zal niemand zeggen dat het anders moet. Vaak zijn mede-knutselaars heel enthousiast en vliegen de Ohs een Ahs je rond de oren, terwijl je zelf denkt “Nou ja, dit is er niet goed aan en dat had ook beter gekund.” Soms ook : Het lijkt helemaal nergens op. Kortom zelf ben je absoluut niet tevreden, wat anderen er ook van zullen zeggen. Zelf ondervang ik dit een beetje door een nieuw werkstuk eerst een dag (of wat) op mijn werkplek te laten staan en als ik na een dag of … nog steeds min of meer tevreden ben over mijn creatie dan kan ik een foto rondsturen. Zo was ik heel geestdriftig begonnen aan een aantal miniatuurboekjes, die op de afdruk heel mooi stonden, maar na het maken een heel gebruikt uiterlijk hadden. Niet wat ik in mijn hoofd had. Dat gebeurde ook met het boekenkastje wat ik maakte om alle gemaakte miniboekjes netjes op te kunnen ruimen. Ik koos uit een soort luiheid het “moeilijkste materiaal” dat er bestaat nl. karton. Dat lag op mijn werktafel, dus ik hoefde niet te zoeken. Maar karton heeft een looprichting en als het vochtig wordt door de lijm zet het uit en als het krimpt gaat het golven. Het werd dus niet wat ik in mijn hoofd had. Het is gewoon een oud kastje, dat op zolder beland is, omdat niemand het meer in de kamer wilde zetten/hangen. En nu omdat de hoofdpersoon op zichzelf gaat wonen kan het kastje voorlopig wel dienst doen. Verhalen genoeg in mijn hoofd, misschien moet ik daar iets mee doen. Kijk uit naar mijn volgende blog . Hartelijke groeten van Winny