Levenservaring
Levenservaring
Iets wat je alleen maar krijgt door te doen. Ik heb het even opgezocht: op 30 november 2008 stond ik voor de eerste keer op een beurs - de beurs van het noorden - met nog 3 volwassenen en een baby van bijna vijf maanden.. Achter een tafeltje van 1.80m. Ik heb er heel veel van geleerd. Als je je verkoopwaar in doosjes laat zitten, spoort dat niet aan tot kopen. En dingen los in een kastje zetten is een drama. Als je thuis komt blijkt dat alles op zijn kop in het kastje ligt en vaak met de nodige schade als gevolg. Nederland telt veel mensen die niet kunnen lezen, want de bordjes: NIET ZELF PAKKEN,WIJ HELPEN U GRAAG hebben voor beursbezoekers vaak geen enkele inhoud. En een heel belangrijke les: peuters van zeventien maanden slapen niet zo veel als baby's, dus wordt een helper vrijgemaakt om op de peuter te passen. Voeg daarbij een heel grote dosis geduld en uithoudingsvermogen Toch heb ik het meegaan naar beurzen tien jaar volgehouden. De hoeveelheid spulletjes groeide en de afmeting van de tafels of kramen groeide mee. Mijn man hield zich bezig met techniek en bouwmaterialen en ik stond aan de kant van de meubeltjes en de bloemetjes en plantjes. Aangezien rekenen niet mijn sterkste kant is, was ik altijd blij als mijn man uitrekende hoeveel steentjes of dakpannen of ander materiaal iemand nodig had voor zijn of haar kunstwerk. Het op beurzen staan zit er niet meer in, maar het bezoeken van een beurs is nog steeds heel erg leuk al moet ik soms een aantal uur reizen om er te komen. Kijk uit naar mijn volgende blog. Vriendelijke groeten Winny