Heerlijk dat ik zo’n grote tafel tot mijn beschikking heb. Zeker als ik een workshop ga geven. Van tijd tot tijd moet ik wel ruimte maken op tafel. Een van de moeilijkste dingen voor mij als verzamelaar van van alles en nog wat. Het is zo moeilijk om verschil te maken tussen noodzakelijke materialen en dingen, die misschien ook nog van pas kunnen komen. Zoals bij de Kerstworkshop. Ik begin met die dingen die ik op het voorbeeld heb laten zien, maar daarbij kan ik ook nog glitters en hulstblaadjes en bessen gebruiken en als ik daarnaar zoek, open ik de materialenbak Kerst en dan is het hek van de dam, want dan vind ik bouillondraad en sterretjes en zilveren band en…. Kortom ik haal heel veel overhoop. Nou is dat niet zo erg, maar het moet ook weer opgeruimd worden en al doende kom ik dan weer dingen tegen, die van nut kunnen zijn voor de Voorjaarsworkshop en begint het bedenken en opzoeken alweer. Voor Valentijnsdag wil het echter nooit lukken om veel materialen bij elkaar te zoeken. Dit jaar dacht ik een leuk idee te hebben: een rood hartvormig doosje, waar ik een corsage in wilde maken, maar het doosje ging niet ver genoeg open en dus maakte ik dat per ongeluk kapot. Het kartonnen hartendoosje dat ik maakte was eerst te groot en toen te klein. Een heleboel rommel gemaakt en geen leuk resultaat. Ik stel me nu maar tevreden met het Valentijnshartje dat ik tijdens corona maakte van een Magnumijsstokje, in tweeën gezaagd, roodgeverfd en in hartvorm op elkaar gelijmd. Op de ene helft van het hartje plakte ik een staafkraal en daarin een lief klein bloemetje. Dat vond ik er wel heel lief uitzien. En om het een plaatsje te geven plakte ik het op een houten kaart die ik nog steeds heb staan met de tekst: wees trots op jezelf. Niet echt trots op het resultaat, maar wel tevreden met de lieve uitstraling. Kijk uit naar mijn volgende blog . Hartelijke groeten van Winny