Verleden.
Soms word je door een kleinigheid herinnerd aan iets uit het grijze verleden. In dit geval mijn kindertijd. In de wildernis achter mijn huis mag de natuur zijn gang gaan en diezelfde natuur beloont mij met onverwachte verrassingen. Zo is er zonder menselijke tussenkomst een hondsroos ontsproten. Een gemakkelijke bloem om in miniatuur na te maken, dus ik wacht tot ik daar tijd voor kan maken. Vandaag stond ik te tellen hoeveel rozenbottels er inmiddels inzaten, toen ik een lieveheersbeestje zag kruipen en even later een tweede. En in een flits was ik terug in mijn jonge jaren, toen ik gewapend met een glazen potje en wat gaatjes in het dekseltje op jacht ging naar deze kleine gekleurde kevertjes. Toen ik thuiskwam met mijn vangst vroeg mijn moeder wat ik er nu mee wilde doen. En toen ik had uitgelegd dat ik ze als huisdier wilde houden, kreeg ik de vraag of ik het zelf fijn zou vinden als ik in een glazen huisje gevangen gehouden zou worden. En natuurlijk was mijn antwoord Nee. En dus moest ik van mijn moeder het jampotje leeg maken en de diertjes de vrijheid geven. Zo werd ik gedwongen om na te denken over de gevolgen van mijn daden. Dat ging natuurlijk niet altijd even goed en ook was ik wel eens dwars. Eén lieveheersbeestje heeft later wraak genomen. Hij of zij belandde tussen huid en onderhemd en voelde zich zo in het nauw gebracht dat hij of zij beet en een pracht van een allergische reactie teweeg bracht . Een grote rode plek op mijn rug jeukte onbehoorlijk en zat precies op een plek waar ik er niet bij kon komen. Ook nu vind ik het nog steeds heel leuke diertjes en ik tel nog steeds heel kinderlijk de stipjes op hun schild. En ik heb geen behoefte meer om ze als huisdier te houden. Om ze in miniatuur na te maken is een veel leukere uitdaging. Kijk uit naar mijn volgende blog. Groeten van Winny van “Winny’s Bloemenpracht